Ο τόπος μας

 

Το Αιγίνιο είναι κτισμένο στις βορειοανατολικές απολήξεις των Πιερίων κοντά στον Αλιάκμονα ποταμό. Η ύπαρξη του χάνεται στα βάθη των αιώνων σε μια περιοχή που κατοικείται συνεχώς απ? τα προϊστορικά χρόνια αυτό αποδεικνύουν οι διάφορες ανασκαφές που έγιναν σε διπλανούς οικισμούς όπως τα Παλιάμπελα, τον Μακρύγιαλο και τα Μελίσσια και έφεραν στο φως πλήθος οικιών με υπόγειους αποθηκευτικούς χώρους, πολλούς τάφους, κτερίσματα και αξιόλογα χρυσά κοσμήματα. Ο αρχαιολόγος κ. Κωτσάκης Κωνσταντίνος αναφέρει ότι η περιοχή αυτή κατοικήθηκε για πρώτη φορά στο τέλος της 7ης χιλιετίας, και συνέχιζε να κατοικείται μέχρι περίπου το 4500 π.Χ.

Το Αιγίνιο ιδρύθηκε από τους Μακεδόνες, καθώς ο ρωμαίος Ιστορικός Λίβιος το αναφέρει σαν μια ισχυρή πόλη που έπρεπε να καταληφθεί από τις ρωμαϊκές λεγεώνες του Αιμίλιου Παύλου, αμέσως μετά την μάχη της Πύδνας το καλοκαίρι του 168π.Χ. Έτσι λοιπόν το Αιγίνιο πολιορκήθηκε απ? τον στρατηγό Ανίκιο και επειδή οι κάτοικοι του αντιστάθηκαν ο Αιμίλιος Παύλος εξοργίστηκε και διέταξε τη λεηλασία του για εκδίκηση από τα στρατεύματα του Κοιντου Φαβίου Μαξίμου και του Λευκίου Ποστουμίου Αλβίνου.

Σε ένα έγγραφο του 16ου αιώνα αναφέρεται με το όνομα Λιμπάνοβα, πιθανών η προέλευσή του να είναι από τις τουρκικές λέξεις Λιμπά-νοβα, που σημαίνει καινούρια πεδιάδα και δείχνει ακριβώς την προσχωματική δράση του Αλιάκμονα που διαμόρφωσε τον Αιγινιώτικο Κάμπο. Πιο γνωστό είναι όμως με το όνομα Λιμπάνοβο.

Το 1918, γίνεται η σύσταση ίδρυση της κοινότητας Λιμπάνοβο. Από το 1922 άρχισε με την ανταλλαγή των πληθυσμών να δέχεται τους πρώτους πρόσφυγες από την Ανατολική και Βόρεια Θράκη. Τρία χωριά βασικά το Καβακλί, ο Σκόπελος και το Άκμπουνάρ έπαιξαν πρωταρχικό ρόλο στη σύνθεση και συγκρότηση του σημερινού Αιγινίου.

Αργότερα το 1926, έχουμε την μετονομασία της Κοινότητας Λιμπανόβου σε Κοινότητα Αιγινίου. Το όνομα Αιγίνιο πιθανότατα προέρχεται από τη ρίζα αιγ-, που κατά τον Ησύχιο, προέρχεται από τη δωρική λέξη αίγαι, δηλαδή κύματα, από το ρήμα αίσω, που σημαίνει κινούμαι ορμητικά, αναπηδώ.

Το 1946 η κοινότητα Αιγινίου έγινε δήμος και λίγα χρόνια αργότερα, το 1951, έχουμε τη συνένωση του με τον οικισμό της Μεγάλης Γέφυρας. Στη συνέχεια με τον Καποδίστρια ενώνεται και με την Κοινότητα του Καταχά. Με την τελευταία αλλαγή στην Τοπική αυτοδιοίκηση το Αιγίνιο ανήκει στον Καλλικρατικό Δήμο Πύδνας-Κολινδρου στον οποίο αποτελεί και την έδρα του περιλαμβάνοντας τους παλιούς Δήμους Μεθώνης, Πύδνας, Κολινδρού και Αιγινίου.

Εκκλησία του Αγίου Αθανασίου

Εκκλησία Πέτρου και Παύλου

Πλούσια είναι η ιστορική κληρονομιά του Αιγινίου. Αξιόλογα Βυζαντινά μνημεία όπως ο Ιερός Ναός του Αγ. Αθανασίου, ο οποίος έχει χαρακτηριστεί ως διατηρητέο μηνμείο και φέρει τοιχογραφίες απο τον 16ο μ.Χ. αιώνα, ο Ιερός Ναός Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Πάυλου που χρονολογείται απο τον 14ο μ.Χ. αιώνα και ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου Μεγάλης Γέφυρας η ύπαρξη της οποίας μνημονεύεται από το 1537, ενώ η μαρμάρινη πλάκα που καλύπτει την Αγία Τράπεζα χρονολογείται από το 1014 μ.Χ.. Την πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής συνεχίζουν οι Σύλλογοι ''Δήμητρα'', ''Αριστοτέλης'' και ''Ανατολικής Ρωμυλίας'' οι οποίοι διατηρούν ζωντανά έθιμα όπως τα ''Κούλουμα'', η γιορτή της Ανάληψης με το παραδοσιακό ''κουρμπάνι'', το Αντάμωμα των Ποντίων, ο πολιτιστικός Αύγουστος κ.α.

Κεντρική πλατεία του Αιγινίου

Σήμερα το Αιγίνιο έχει περίπου 5000 πληθυσμό, τρία εξαθέσια ολοήμερα σχολεία, Γυμνάσιο, Λύκεια και χωρίζεται σε δύο ενορίες. Επίσης υπάρχουν αθλητικοί σύλλογοι με σημαντική ενεργό δράση. Σημαντικότερο οικονομικό, πολιτιστικό και ψυχαγωγικό γεγονός είναι η εμποροπανήγυρη Αιγινίου που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στις αρχές Σεπτέμβρη.

Πρόσθετες πληροφορίες